تداوم حضور، حس خوب بودن

گفت‌وگو با زهرا مشایخی، رتبه‌ی 1 کنکور انسانی سال 92 در حاشیه‌ی جشن نخبگان

از احساس خود در مورد حضور در جشن نخبگان بگویید.

باعث افتخار است که بتوانم هرساله نخبه‌های کشور را از نزدیک ملاقات کنم؛ زیرا این دوستان، بهترین‌ها هستند و از صمیم قلب آرزو می‌کنم که بهترین باقی بمانند. شاید به دست آوردن یک نتیجه، به اندازه‌ی ادامه دادن روند موفقیت و در اوج ماندن، سخت نباشد. به کوه هم که نگاه کنیم، بعد از هر قله، دره‌ای است. نخبگان کشور باید خود را در آغاز راه و در دامنه‌ی کوه موفقیت ببینند و همواره به سمت بالا حرکت کنند.

این‌که شاگرد اول‌های کنکور جایزه‌ی خود را از دست شما شاگرد اول‌های سال‌های قبل می‌گیرند، چه پیامی را منتقل می‌کند؟

مهم‌ترین پیام، تداوم شاگرد اول‌های کانونی است که مایه‌ی افتخار مجموعه‌ی کانون و بنده به عنوان عضوی از این مجموعه است. اما در کنار این موضوع، انجام این کار موجب می‌شود که سخت‌کوش‌ترین‌ها یکدیگر را ملاقات کنند و زمینه‌ی انتقال تجربیات فراهم شود. به‌زودی ما دوباره این نخبگان را در دانشکده‌های خود ملاقات خواهیم کرد و جشن نخبگان بستر ایجاد دوستی را میان ما به‌خوبی فراهم می‌کند.

کدام قسمت برنامه‌‌ی جشن نخبگان برای شما دلنشین‌تر بود؟

من بخش تقدیر از رتبه‌های برتر نابینا و کم‌بینا را خیلی دوست داشتم؛ زیرا در دانشکده‌ی محل تحصیلم با دو نفر از دوستان نابینا از نزدیک آشنا هستم و شاهد توانمندی‌های آن‌ها هستم. همیشه به کسانی که در محدودیت، از استعدادها و توانمندی‌های خود استفاده می‌کنند، غبطه می‌خورم. از این‌که اعتمادبه‌نفس و ایمان این بچه‌ها، موجب رشد و بالندگی آن‌ها شده است احساس شعف و غرور می‌کنم. بهترین درس را از این دانش‌آموزان گرفتم.